Vandaag had ik mijn eerste behandeling. Bij aankomst moesten we eerst allebei een covid-sneltest doen.
Mijn jarenlange ervaring als bloeddonor was een voordeel bij het prikken, denk ik. Toch vond ik het vanochtend ineens alsnog een beetje spannend worden. Ik lag in een kamer met nog twee andere patienten. Eerst werd het apparaat doorgespoeld en na ca. een half uur werd ik aangesloten aan beide armen. De naalden waren van vergelijkbare dikte als bij de bloedbank. Om het bloed aan de linkerkant beter te laten doorstromen, moest ik in een balletje knijpen (ook bekend van de bloedbank) maar dat bleek na een half uur geen effect te hebben. Een kleine echo werd gedaan waarop zichtbaar werd dat de naald er niet goed inzat, namelijk tussen twee aderen. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, dus het moest opnieuw; toen ging het goed.
Na twee uur gebeurde iets dergelijks aan de rechterkant maar dit keer kwam het omdat ik mijn arm iets had bewogen; oeps! Verpleegkundige Silke vond het mooi geweest voor vandaag en ik was het daar wel mee eens.
Henk-Jan kon al die tijd in de kamer blijven en probeerde aan een tafel nog wat te werken terwijl hij me tussendoor wat brood en water "voerde". Ik had mijn Ipad meegenomen en dat was fijn; gelukkig zijn er genoeg series te vinden die uren duren;).
Na afloop reden we langs de apotheek voor arnicagel zodat het allemaal wat beter geneest. Want omdat ik antistollingsmedicatie moet slikken is de kans op grote blauwe plekken (bloeduitstortingen) groot. Eenmaal thuis ging ik liggen op de bank, gel rond de prikplekjes gedaan en vervolgens ijspacks erop, die we eerder al in huis hadden gehaald. Terwijl HJ ging koken appte ik nog even met lotgenoten uit zowel de internationale als de Nederlandse groep.
De volgende afspraak is waarschijnlijk op donderdag. Dan zal ook gekeken worden naar welke aanvullende behandelingen voor mij zinvol kunnen zijn.