De eerste Hyperbare zuurstoftherapie (H.B.O.T) was een ervaring op zich. Dit keer mocht Henk-Jan niet mee. Ik moest crocks aandoen en kreeg een plastic box om mijn kleren in te doen en de kleren die in de box zaten juist aan te doen: een blauwe broek en dito kiel zoals je wel in operatiekamers ziet. Mijn bloeddruk werd door de arts goed genoeg bevonden en samen met vier anderen betrad ik de cilindervormige (de)compressietank zoals ook bij duikers wordt gebruikt. Ik kreeg een korte uitleg van begeleidster Lilly die ons vergezelde tijdens onze "duik" waarbij we in twee rijen tegenover elkaar zaten.
Nu viel bij mij een kwartje: in de internationale whatsapgroep met lotgenoten die hier voor dezelfde behandelingen zijn, had ik gelezen dat iemand vroeg wie er nog meer ging "duiken". Ik dacht toen nog: "Hoe dan, met je longcovid?" (Alleen al een duikpak aantrekken kost je de energie van een week);))
De uitleg ging vooral over wat te doen bij de druk op je oren (vergelijk dat met opstijgen en dalen in een vliegtuig). Ik paste dat denk ik iets te laat toe, had niet door dat we al aan het "zinken" waren waardoor mijn linkeroor dagen later nog steeds dichtzit. We kregen een soort snorkel op met twee slangen eraan en de reis kon beginnen. Het duurde even voor ik het door had en moest ik nou door mijn neus of mond ademen (:door de neus). Daarbij konden we kiezen wat we op tv wilden zien; het werd een natuurdocumentaire van David Attenborough. De gedeeltes waarbij de onderwaterwereld werd getoond maakten deze surrogatieduik compleet. Na een uur gingen we terug naar de oppervlakte (surface).
Mijn ademhaling was heel rustig en constant gedurende deze onderneming. Lilly had regelmatig contact met iemand achter de panelen die bijvoorbeeld zei dat het erop leek dat ergens zuurstof weglekte, waarop de aansluiting van het masker op ons gezicht werd gecontroleerd. Henk-Jan mocht er een kijkje bij nemen. Het is nog lastig te zeggen wat de behandeling doet. Van anderen hoor ik dat ze vaak na drie keer iets merken. Wel merkte ik dat ik moe was geworden dus gelijk weer naar huis en "plat".
