Vol goede moed ging ik vandaag naar de Poseidoniakliniek voor de tweede HBOT. Ik wist nu wat me te wachten stond dus dat maakt het allemaal al wat vertrouwder. Ik noemde dat mijn linkeroor sinds de vorige keer dicht zat waarop dokter Irina daar toch even in wilde kijken. Aj; geirriteerd... aan mij de keus om wel of niet de tank in te gaan maar om bij enige oorpijn, hoe weinig ook, deze direct te verlaten. Ze gaf het risico aan dat het ook voor meer problemen kon zorgen door het te proberen. Nu was het nog een kleine irritatie... Zelf zou ze het niet doen. Tja, toen was het voor mij ook duidelijk, hoe spijtig ook... Ik heb een nieuwe afspraak voor vrijdag gemaakt en kan alleen maar afwachten en hopen dat het dan beter is. We duiken trouwens 14 meter. Dit schijnt niet hetzelfde te zijn als de behandelingen elders waarbij je in een gewone kamer zit en er eigenlijk geen begeleiding bij is. Ook voor deze behandeling komen mensen dan ook van heinde en ver. Zo zat er ook een Oostenrijkse jongen die een eenzijdige verlamming had door een hersenbloeding en hoopte op een beter herstel.